Ik had besloten dus om naar CFX in Utah te gaan. En bij CFX hadden ze, nadat ze me gesproken hadden via Skype, ook besloten dat ze me konden helpen. We hadden zelfs al een datum geprikt om elkaar te zien! Er was alleen een klein dingetje; hoe moest ik dat allemaal gaan betalen…? Het antwoord was crowdfunding.

Zelf geen geld

Helaas had ik zelf niet het geld op mijn bankrekening staan om gewoon even een ticket te boeken. En het was toch wel heel erg belangrijk dat ik daar heen zou gaan. Zonder die reis, zag ik mijn toekomst namelijk wel erg somber voor me. En, hoe hebben de anderen CFX gangers dat eigenlijk gedaan? Ik kan me voorstellen dat als je al jaren arbeidsongeschikt bent, waarbij je inkomen met elk jaar steeds meer gekort wordt, daar je niet echt een vette bankrekening van overhoudt. Dus hoe? Het antwoord was snel gevonden. Crowdfunding. Als een heleboel mensen je een klein beetje geld gunnen, kom je al een heel eind. Dus dat ging ik doen. Hopelijk wilden veel mensen mij dat kleine beetje geven zodat er onder aan de streep genoeg was om naar Utah te gaan. 

Hoe te beginnen?

Maar hoe begin je dan? Ik had natuurlijk gehoord van crowdfundig sites, maar daarover was net een hoop narigheid geweest in het nieuws en bovendien wilde ik niet een gedeelte van het opgehaalde bedrag aan hen moeten geven. Dus bouwde ik zelf een site. Een simpele gratis site met mijn verhaal en mijn vraag. Het was leuk om te doen! Ik was met iets concreets bezig voor mijn toekomst en dat hielp ontzettend goed voor mijn gemoed. Maar toen was hij klaar…

Wat zal men denken?

En dat betekent dat ik hem moest gaan delen. Het maken was een ding. Maar het daadwerkelijk openbaar maken en het vragen om geld bij mensen is toch wel wat anders. Je vraagt je vooraf van alles af. Zullen mensen wel wat willen geven? Wat zullen ze van me denken? Zouden ze misschien denken dat ik iets belachelijks wil ondernemen van hun geld? Ik haalde me van alles in mijn hoofd, want ik stelde me zo wel heel erg kwetsbaar op. 

Dus, op een zaterdagmiddag begin november 2019, schreef ik een bericht op Facebook met een link naar mijn vers gebouwde website. Trillend van spanning drukte ik op de ‘plaatsen’ knop en licht hysterisch wachtte ik af wat er ging gebeuren. 

Donaties

Het duurde niet lang voordat er iets gebeurde. Bedragen werden als een sneltreinvaart op mijn rekening gestort en lieve berichten werden geschreven. Bij elke ‘ping’ van Facebook en elke nieuwe bijschrijving barstte ik weer in tranen uit. Het is ongelofelijk wat het met me deed. Mensen waarvan ik dacht dat je ze allang vergeten waren schreven hartverwarmende berichten en doneerde gul. Van sommige mensen, vooral van mensen van wie ik het niet verwachtte, kreeg ik zo veel geld dat ik dacht dat het een vergissing was.  Maar dat was dan niet zo en toen moest ik weer heel erg huilen. Het is bijzonder zo’n crowdfunding actie, die veel verder gaat dan alleen het financiële gedeelte. Dat mensen genoeg om je geven om iets te geven is veel waardevoller. Dat mensen in die periode aan me gedacht hebben, zich betrokken hebben gevoelt en wat gedaan hebben. Dat was het meest bijzondere. 

De nare kant

Aan de andere kant brengt het ook een duister dingetje met zich mee. Vragen als; waarom heeft die en die niets gegeven? En waarom heb ik daar niets van gehoord? Ik dacht dat we wel wat deelden? Dat ze me aardig/lief/tof vonden? Kennelijk niet dus… Het leek op een gegeven moment wel of ik meer bezig was met de mensen die nog niets hadden gegeven dat die dat wel hadden gedaan. Maar zo werkt het natuurlijk niet. Het ene heeft niets met het andere te maken en gelukkig kwam ik daar snel genoeg achter. 

Meeleven

In de periode van de crowdfunding heb ik blogs geschreven, mijn allereerste vlogs gemaakt (wat een gênante vertoning is dát zeg) en mijn website steeds goed bijgehouden. Het was fijn om mensen op de hoogte te houden van de vorderingen. Sommige leefde echt enorm mee en duimde dat ik het benodigde bedrag dan ook snel bij elkaar had. De lieve berichten bleven binnenstromen en ik bleef keer op keer emotioneel van de grote en liefdevolle belangstelling.

Alles binnen

Op het allerlaatste dag van het jaar 2019, nadat ik had gepost nog maar € 140,- af te zitten van het benodigde bedrag, was ik opeens helemaal rond. Sterker nog, ik zat iets over het bedrag heen. In minder dan twee maanden tijd had ik meer dan € 15.000,- gekregen. Van mensen die me na aan het hart liggen, mensen waar ik ooit mee gespeeld of gewerkt heb, mensen die ik ken uit het dagelijkse voorbijgaan, vrienden en collega’s van Sander waarvan ik de meeste eigenlijk helemaal niet zo goed ken en van mensen die ik helemaal niet ken maar die via via van mijn verhaal gehoord hadden. Het was een fantastische ervaring. Al die mensen samen die ervoor gezorgd hebben dat er weer zonneschijn in mijn toekomst mogelijk is. 

Deze crowdfunding is iets wat ik nooit van mijn leven meer zal vergeten.