Waarom ben ik eigenlijk zelf mijn shampoo gaan maken?
Dat is een vraag die ik de laatste tijd best wel vaak gesteld krijg. En het korte antwoord is eigenlijk heel erg simpel; omdat ik dan precies weet wat erin zit. Het lange antwoord, waarom dat dat van belang is en waarom bestaande producten dan kennelijk voor mij niet voldoen, is een stuk ingewikkelder. Maar nu ik daar toch de tijd voor neem, zal ik het jullie toch uitgebreid vertellen.
Op een dag zoals vele anderen, stond ik onder de douche met alweer een lege shampoo fles in mijn handen. En dat terwijl ik die fles eigenlijk net pas gekocht had. Ik realiseerde me dat dat weer een stuk afval was die op de vuilnishoop terecht zou komen terwijl deze maar zo’n korte tijd gebruikt was. Zo zonde en schadelijk voor het milieu! Ik herinnerde me dat er zoiets bestond als ‘verpakkingsvrije’ producten. Dat klonk me opeens zo logisch in de oren dat ik die dat direct op zoek ben gegaan naar mijn eerste shampoo bar.
Het aanbod was groot, maar wat nou precies fijn was en waar ik dan op moest letten was dan weer niet goed te vinden. Dus ik experimenteerde met verschillende blokken waarvan de ene beter beviel dan de anderen. Toen ging ik me afvragen waarom dat dan eigen was. Wat was het verschil tussen al die blokken en wat is nou eigenlijk het verschil tussen vloeibare en vaste shampoo?
Verschil SLS en SCS
Het eerste verschil is dat vloeibare shampoo voor meer dan 80% uit water bestaat. 80%! Ik vind dat nogal een schokkend getal want het niet zo dat er niet al water aanwezig is als je je haren wast… Behoorlijk zonde dus, maar verder niet schadelijk voor huid en haar. Maar wat wel een ding is dat reguliere vloeibare en de meeste vaste shampoo’s voor het grootste gedeelte bestaat uit Sodium Lauryl Sulfaat (SLS). En SLS is echt niet goed voor je. Het is een intensief reinigende stof die goed schuimt en goedkoop is, maar daarbij ook erg irriterend. In de industrie wordt dit product gebruikt om motoren en vloeren schoon te maken…
In mijn shampoo bars maak ik als eerste ingrediënt gebruik van Sodium Coco Sulfaat (SCS). Ook een sulfaat, en chemisch gezien is het zelfs van dezelfde familie. Toch is er een groot verschil. Beiden zijn producten uit kokosvetzuur, die gesulfateerd worden. Toch is SCS heel veel minder agressief en dit komt door de zuiverheid. Kokosolie bestaat uit veel soorten vetzuren welke als mengsel worden gebruikt om SCS te maken. Wanneer dit reageert met Sulfur en daarna zout ontstaat het product zoals ik die gebruik voor mijn shampoo bars. Dit is een stuk milder dan SLS omdat hiervoor het zeer irriterende Lauryl Alcohol als basis gebruikt wordt, aangevuld met kankerverwekkende bijproducten zoals Dioxaan. Het blijkt dat SLS met al zijn narigheid doordringt in de weefsels van het lichaam en daar lange tijd kan blijven zitten. Dit kan resulteren is vage en ondefinieerbare klachten en kunnen uiteindelijk zelfs nog veel naardere dingen veroorzaken waar je niet aan wilt denken.
Dus
Conclusie; SLS kun je als je gezondheid belangrijk vind beter niet gebruiken en plastic verpakkingen zijn onnodig en schadelijk voor het milieu. Omdat mijn shampoo bars, in tegenstelling tot de meesten anderen, beter zijn voor jou en het milieu. Dus daarom maak ik mijn eigen shampoo. Nu weet je het!