Het is bijna zover. Hoog tijd voor een nieuwe blog dus; De weg naar CFX – Deel 2. Nummer 1 had ik al een tijd geleden geschreven. Want over nog geen twee weken stappen mijn vader en ik, als Corona ons tenminste met rust laat, op het vliegtuig naar Amerika. In een normale wereld is dat bijna gewoon, even op het vliegtuig stappen om ergens naar toe te gaan. Maar nu weten we wel beter. Het afgelopen jaar hebben we geleerd met teleurstellingen om te leren gaan, een heel lange adem te hebben en om het leven dat we leven vooral niet voor lief te nemen.
Maar nu gaat het er toch echt van komen. Maar voordat het zover is wil ik jullie graag vertellen hoe het me het afgelopen jaar, sinds het einde van de crowdfunding, is vergaan. Wat ik gedaan heb en hoe ik tot nu toe het geld wat ik heb gekregen heb uitgegeven. De weg naar CFX in Utah.
Het begin
Ik begin maar weer bij het begin; eind september 2019 besloot ik terwijl ik alleen op mijn slaapkamer zat en mijn schoonfamilie van 3 mensen beneden het gezellig hadden, dat ik het echt niet meer tof vond. Om me vanwege mijn hoofd steeds maar af te moeten zonderen van waar het gebeurd, de continue vermoeidheid, rare ogen, de piep in mijn oren en de daarbij horende eenzaamheid. Van CFX had ik vanuit twee verschillende bronnen gehoord en had ik eigenlijk vanwege de hoge kosten vrijwel direct afgeschreven. Maar nu, toen ik daar op m’n bed alleen zat te huilen, wist ik dat ik het toch moest doen. Koste wat kost. Om een punt op de horizon te hebben, een toekomst die er beter uit zou zien dan hoe het nu was en om weer helemaal mee te kunnen doen met alles waar ik zoveel van hou.
Maar ja, dat geld. Ik had uitgerekend dat ik minstens € 15.000,- nodig zou hebben om de reis te kunnen maken. En dat geld heb ik natuurlijk niet zomaar. Het begrip crowdfunden kende ik natuurlijk, en ik besloot na lang dubben om toch maar op deze enigszins gênante manier te vragen om hulp aan de mensen in mijn omgeving.
Crowdfunding
Ik maakte een gratis website aan met een onmogelijk adres maar met de duidelijke titel ‘Help Annemieke naar Utah’. Grappig, voor deze blog ging ik hem weer eens opzoeken en hij bestaat nog; https://annemieksel6.wixsite.com/annemieke-naar-utah?fbclid=IwAR19jIjdCoO8Nk94v7ic8KLbJ3aHue1g_vHBjaK0nZWSuKqpuB_Uvq0pZXg. Hij is niet heel knap, maar het was de eerste website die ik maakte en ik was er trots op. En er staat behoorlijk wat persoonlijke informatie op. Nu doe ik haast niet anders meer, maar toen deelde ik eigenlijk weinig over hoe het echt met me ging. Een behoorlijke drempel dus.
Maar de grootste drempel was de website de wereld in te sturen. Een facebookbericht (instagram had ik toen nog niet) aan te maken en mensen daadwerkelijk te vragen om geld. Ik weet nog goed hoe ik zat te trillen toen ik eenmaal op de knop ‘Plaatsen’ had gedrukt. Bang om veroordeeld of voor aansteller uitgemaakt te worden of erger, helemaal niets van iemand te horen. Maar het tegendeel gebeurde, ik werd overladen met reacties van heel veel lieve mensen die ik goed kende of eigenlijk niet en binnen de kortste keren zat ik al op een derde van het bedrag wat ik nodig had. Op 31 december 2019, wat een mooie afsluiting van het jaar, kreeg ik de laatste paar honderd euro om het benodigde bedrag van € 15.000,- rond te maken. Wat een oud en nieuw was dat! Geweldig!
Ondertussen, in vol vertrouwen dat het financieel wel zou gaan lukken met al die lieve mensen die mijn wilde steunen, had ik de datum van de behandeling al gepland. Begin april 2020 zouden mijn vader en ik op het vliegtuig stappen om op 21 april te starten met de behandeling.
Toen ging het mis
Maar toen ging het mis. Corona kwam, mensen raakte in paniek en grenzen werden gesloten. Het sluiten van de grenzen had toen een einddatum en die was net voordat we zouden vertrekken. Toen dacht ik nog, hoe naïef, dat we daar wel heel veel mazzel mee zouden hebben. Maar de grenzen gingen natuurlijk niet open. Dus, intens teleurgesteld en boos op iedereen die ook maar zijdelings iets met Corona te maken had, verplaatste ik mijn behandeling naar september. Ik had al 5 maanden moeten wachten, en nu waren het er opeens weer 5. Want in september zou de wereld wel weer een stuk rustiger zijn.
Yeah right. Natuurlijk niet. Weer teleurgesteld, weer boos, weer verplaatsen. Gelukkig kon ik in mei wel deelnemen aan de Head Start. Een online behandeling van CFX die me ontzettend veel geholpen heeft. De behandeling was voor mij een bevestiging dat ik de goede keuze had gemaakt om te kiezen voor CFX. Het was destijds toch een kleine gok of ze ook mij konden helpen, aangezien de oorzaak van mijn letsel niet bij een hersenschudding lag. Dus dat ze deze resultaten online al konden bereiken, hoe effectief zou in ‘in person’ wel niet zijn?!
In de tussentijd
Ik verplaatste naar februari 2021. Weer wachten… Tijdens het wachten tussen april en september had ik eigenlijk weinig gedaan aan mijn herstel. Ik dacht, het duurt niet lang meer voordat ik naar DE plek ga voor mijn herstel. Ik wacht liever daarop, dan dat ik hier in Nederland weer ga zitten proberen met verschillende therapieën die weinig tot niets werken. Been there, done that. Maar ja, om nóg langer niets te doen, dat zou wel erg zonde van de tijd zijn en ondertussen was mijn situatie nog steeds niet rooskleurig.
Gelukkig las ik in de FB groep van Nederlandse CFX-ers genoeg aanknopingspunten voor voor mij onbekende therapieën. Daar heb ik er dus intussen een paar van uitgeprobeerd, de ene met iets meer succes dan de andere. Ik leerde wel dat dat soort therapieën niet voor niks zijn. Alles is erg duur. En dat zorgverzekeraars zelden tot nooit iets in die richting vergoeden. Dus ik geef toe, ook daar heb ik een klein stukje van het ‘CFX geld’ voor gebruikt. Blij en dankbaar ben ik dat ik dat kon doen.
Helaas kon februari ook niet doorgaan. Want intussen kreeg mijn vader problemen met zijn hart en moest hij een open hart operatie ondergaan. En zonder hem ga ik deze reis niet maken, het is een avontuur wat we samen gaan beleven en februari was net iets te snel voor hem om weer helemaal op de been te zijn. Dus boekte we de zaak weer helemaal om. Deze keer naar april. Gelukkig hoefde ik zelf overigens alleen CFX te verzetten en steeds een andere AirBnb te zoeken. Het omboeken van alle overige zaken zoals tickets deed Elly en in een later stadium Walter van Travel Counsellors voor me. Die zitten erop. Daar was ik erg dankbaar voor, want het werd zo ingewikkeld dat ik gillend gek zou zijn geworden.
Straks begint het echte werk
Maar nu staat het ‘echte werk’ voor de deur. Na het aanvragen van speciale toestemming om te reizen met medische noodzaak bij de ambassade, mogen we zelfs in Corona tijd naar Amerika vliegen. Wel nadat ze natuurlijk alles en nog meer van me wilde weten en ik dit pas vier weken voordat we zouden vliegen met 12 bijlages zou opsturen. Maar, het is gelukt, we mogen!
Donderdag 13 mei in de ochtend vliegen we in een Airbus naar Seattle Airport om vervolgens over te stappen op een 373 naar Salt Lake City. Met overstap dus helaas, maar gelukkig krijgen we speciale assistentie om het ons zo makkelijk mogelijk te maken zodat we hopelijk niet (nog meer) helemaal gesloopt aankomen. 16 uur later, aan het einde van de middag (plaatstelijke tijd) komen we dan op de plaats van bestemming aan en kunnen we onze huur auto gaan op gaan halen. Dan is het nog een kleine 45 minuten rijden naar Orem waar onze AirBnB is. Waarschijnlijk om dan in onze volledig complete appartement met aparte slaapkamers met queensize beds volledig in te storten. Gelukkig hebben we 10 dagen (quarantaine) tijd om bij te komen voordat de behandeling begint. Maar, we zullen ons in de prachtige omgeving van Utah met de Rocky Mountains ook heus niet vervelen.
Blogs en Instagram
Ik ga m’n best doen om de reis door middel van blogs, vlogs en foto’s vast te leggen. Wil je zeker weten dat je alles meekrijgt? Volg me dan op Instagram op @hoofdenlijfzaken. Daar zal ik dagelijks stories maken om iedereen te vertellen hoe het gaat.
Voor nu, bibber ik nog even verder tot donderdag over 2 weken. Ik kijk ernaar uit, maar ook tegenop om zo lang bij mijn liefste man en kinderen vandaan te zijn. Maar het is voor een goed doel. Het komt goed.
x
Inmiddels heb ik een blog geschreven over de reis zelf. Wil je die lezen? Klik dan even hierop.
