Waarom overstappen naar natuurlijke Deodorant
Annemieke
9 maart 2024
In deze blog vertel ik hoe Hoofd en lijfzaken begon. Wat de reden is dat ik voor mezelf ben begonnen en wat er aan is vooraf gegaan.
Stel je voor: je bent bijna halverwege je leven op een punt waarop je geacht wordt het ‘voor elkaar’ te hebben. Je bent niet jong meer maar ook niet zo oud dat het bijna voorbij is. Precies op dat punt dat de meeste leeftijdsgenoten een mooie baan hebben door het klimmen van de ladder met het bijbehorende salaris, gecombineerd met een rijk gezins- en sociaal leven. Misschien doe je niet exact wat je in gedachten had te doen toen je vroeger mocht bedenken wat je zou doen als je later groot was, maar je bent dik tevreden. Het leven is comfortabel. Precies zoals je dat voor je zag toen je nog aan het begin van alles stond.
En stel je nu eens voor dat wanneer je op dat punt staat en alles ineens wegvalt. Omdat er iets met je lichaam gebeurd dat ervoor zorgt dat alles wat je ooit kon en wist er opeens niet meer is. Zodat je weer bij het begin moet beginnen. Alleen dan zònder de energie van het jong zijn, de verse kennis die je net op school hebt opgedaan en de lange tijd die er nog voor je ligt om je dromen te verwezenlijken. Dat is een zeer oncomfortabel gevoel kan ik je zeggen.
Zo liep ik lange tijd rond. Gedachten als ‘wat ben ik nog’ en ‘ik kan niets meer’ waren de orde van de dag als ik weer eens na een rondje supermarkt in bed moest bijkomen. Op sociale media zag ik oud klasgenoten een werkelijke carrière hebben, dikke auto’s rijden en mooie reizen maken. En dat, ik ben niet bang om dat op te biechten, maakte me jaloers. Mijn leven is heus geen narigheid, verre van dat zelfs. Ik heb een super fijne relatie, mooie en lieve kindjes en een stevige achterban. Maar toch, wat ben ìk nou eigenlijk en wat wil ik?
Ik wist vrij snel wat ik niet wou. En dat was terug naar waar ik vandaan kwam. Hele dagen achter het beeld van een computer in dezelfde houding, dingen voor een bedrijf doen waar ik zelf niets bij voelde. Ja, het verdiende goed geld en het zou gezien mijn cv logisch zijn dat pad te vervolgen, maar echt leuk vond ik het niet. Vooral niet toen ik merkte na de geboorte van Brent, dat mijn hoofd niet meer functioneerde als voorheen en dat dat directe consequenties had op mijn arbeidsbetrekkingen. Dat je opeens slecht bent in waar je voorheen wel goed in was, voelt niet lekker.
Dus moest er een nieuw plan komen, een plan B zogezegd. Ik moest bedenken wat ik wilde met mijn leven. Werken op kantoor viel af, zoveel was duidelijk. Buiten kantoor zijn nog genoeg banen te vinden waar ik het misschien wel leuk zou vinden. Maar dan was er nog het energie dingetje. Dat het maar niet lukt om meer dan een paar uur achter elkaar effectief bezig te zijn om daarna te moeten rusten. Ik heb nog nergens ergens in arbeidsvoorwaarden zien staan dat dat mogelijk is. Dus werken voor een baas valt dan ook af. Ok, dan moet ik dus mijn eigen baas zijn. Zodat ik zelf kan bepalen wanneer ik werk, hoelang ik werk en waar ik werk. Dat klinkt natuurlijk fantastisch. Maar ja, wat moet ik dan gaan doen? Waar ligt mijn hart? Waar word ik werkelijk gelukkig van? Wat kan ik goed?
Ik wist het vrij snel eigenlijk. Creëren, dingen maken, creatief zijn. Dat was eigenlijk niet veranderd ten opzichte van het verleden.
Nou geregeld! Oh nee, in Godsnaam, hoe moet ik zoiets generieks nou weer vertalen naar iets specifieks waar ik een inkomen mee kan verdienen? Alles kwam voorbij; een internetplatform voor mindfull herstel na zwangerschap (nog steeds een goed idee maar te lastig in uitvoer momenteel), het maken van meubels (leuk maar kan ik eigenlijk geen kont van) en de taartenbakkerij business. Het was het allemaal net of helemaal niet. Tenminste niet op dat moment.
Vorig jaar werd mijn interesse gewekt in het groener maken van onze levensstijl; bewust en vegetarisch eten, verminderen van afval en kijken naar wat we gebruiken op ons lijf. Zo maakte ik mijn eerste verzorgingsproducten zelf en ging ik me verder verdiepen in hoe dat het beste te doen en wat ik daarvoor gebruik. Toen maakte ik wat voor vriendinnen en kreeg goede reacties op wat ik maakte. En kreeg ik zo veel plezier in dit proces van maken dat ik niet meer gestopt ben. Sterker nog, ik ben gepassioneerder dan ooit over natuurlijke en rommelvrije producten. Ik ben ervan overtuigd dat ik producten maak die werkelijk goed zijn en die mensen buiten mijn directe kring ook goed vinden. Producten die goed zijn voor mens en natuur. En daarbij kan ik het doen wanneer ik me goed voel zodat ik een voorraad heb voor wanneer ik me niet goed voel.
Maar Hoofd en lijfzaken is veel meer dan alleen de shampoo en zeepbars die ik maak. Het is mijn verhaal. Hoe ik door ziekte vanuit een diepe put met weinig hoop voor de toekomst, weer een invulling vond van mijn leven en mijn identiteit. Iets waarvan ik kan trots zeggen dat ik ben gestart met mijn eigen bedrijf met producten die ik zelf maak en die stuk voor stuk door mijn handen zijn gegaan.
Het is nog in opbouw, net zoals mijn eigenwaarde dat is, maar het is van mij. Ik heb het, met een beetje hulp hier en daar, zelf gedaan. Het komt wel goed met mij. En dat is toch tof?! Dat is hoe Hoofd en lijfzaken begon.
Wil je meer lezen over mijn ervaringen. Kijk dan even in mijn blog!